Waar het goed is, beter wordt en gezellig blijft!!
Harm van Geel
2 jun 2018
Dit voorjaar, In de aanloop naar de regionale wedstrijd in Utrecht, hadden we nooit kunnen dromen om vandaag in de bus te zitten richting Hengelo. Wat was het een feest en een ontlading toen we in Utrecht de publieksprijs wonnen en daar boven op ook nog eens de eerste prijs van de jury.. we konden het niet geloven…Het hield wel in dat we naar de landelijke finale mochten. Doordat we zo intensief gerepeteerd hadden in de aanloop naar Utrecht, had Yolanda beloofd om pas de laatste drie weken voor de finale weer intensief te gaan repeteren. Vergis je niet, dat zijn zware weken… Ik was zo (over) geconcentreerd dat ik prompt de tekst kwijt was, gisteren in de bus waren we er helemaal klaar voor.
Rondom de schouwburg was er een kramenmarkt aangevuld met veel podia, wel honderd koren gaven optredens door heel het centrum. Echter de schouwburg was gereserveerd voor de 15 finalisten, koren van allerlei pluimage.Na een wandelingetje over de markt en even luisteren bij diverse koren, melden we ons om drie uur bij de zaal om in te zingen, een kleine filmzaal gaf een slechte akoestiek. Maar de koppen stonden strak en Yo was tevreden. Met de woorden in ons hart en hoofd, “vergeet dat het een wedstrijd is, en besef je dat we bij het Crème de la Crème van de Nederlandse koren horen, dus geniet er van” schuifelden we door de catacomben van de schouwburg om in de donkere coulissen te wachten op onze aankondiging en opkomst. Dat ging allemaal perfect.. het eerste lied, Red is the Rose, klonk fantastisch en kreeg veel waardering en applaus van publiek en de jury. Het tweede nummer ‘Home’ , met body rhythmn, trok bij menigeen een glimlach op het gezicht. Het laatste nummer was “vrij als de wind”. Nu ging de zaal heerlijk mee met geklap en gezang. Pfft. Het zat erop.. nu maar wachten op de uitslag.
Om te ontladen zochten we het pleintje voor de schouwburg op om daar de dorstige kelen te smeren en de meegereisde supporters te vragen hoe we over kwamen in de zaal.. Het was prachtig weer geworden, het werd zelfs weer een beetje warm. De muzikanten Joke, Cees, Hans, en Gerard deden de koffers en kisten weer open en posteerde zich net voor de ingang van de foyer. Binnen de kortste keren stond het pleintje vol mee meezingende en mee deinende mensen, Frits hield er nog een zoen op de wang van een mooie meid aan over.. Hieruit bleek maar weer eens waarom Bravour zo geliefd en speciaal in is. Spontaan zingen en spelen, mensen blij maken!
Ad probeerde tegen zessen de meute de zaal in te loodsen, met frisse tegenzin gaven we gevolg aan z’n gebaar.. de zaal bomvol met zangliefhebbers een juryvoorzitter die al de koren een pluim gaf! Diverse prijzen werden uitgereikt ‘Beste dirigent’, Beste jongerenkoor, de publieksprijs en uiteindelijk het beste koor. Hij noemde de beste drie koren op.. de rest was vierde geworden aldus zijn woorden…
Bravour werd niet genoemd.. helaas?.. ben je betoeterd, we waren doorgedrongen tot de landelijke finale! En hebben daar een puike show neergezet. Wat wil je dan nog meer? Juist! Een vrolijke terug reis naar huis, voorzien van broodjes en een lekker slaatje en veel vrolijk gezang.
Het was weer een topdag voor Bravour.. Ad heeft deze dag weer bij gebeiteld op de balk in de kapiteinshut van ons mooie schip die de naam “Bravour” draagt.. Waar het goed is, beter wordt en gezellig blijft!!!