

Harm van Geel
26 nov 2017
Na het prachtige muzikale geweld van de harmonie was de beurt aan ons. Ik keek een dikke dertig mannen in hun ogen.. daarna dwaalde mijn blik omhoog, naar het schitterende ‘glas in lood’ achter het grote altaar in het midden van de kerk. De zon scheen er net doorheen, strooide een prachtig gedempt kleurenspel de kerk in. Ik deed mijn ogen even dicht, dacht aan Ko, die, na een zware operatie, in het ziekenhuis ligt. Deze is voor jou jongen…
Ik voelde de blikken in m’n rug van honderden aanwezigen in deze schitterende kerk.. Pfft.. dit is toch wel spannend…De ogen weer open.. een geforceerde glimlach.. Zachtjes tel ik af..1,2,3,4..De inleidende melodie klinkt al zo mooi…
De inzet.. ‘ By a lonely prison wall, I heard a young girl calling…’Koude rillingen kropen over m’n rug.. en alle spanning valt weg…We gaan er een hele mooie middag van maken met z’n allen…En dat werd het, een combinatie van shantyliederen afgewisseld door prachtige muziek verzorgd door de blazers en slagwerkers van de harmonie.. onder andere, ‘Hotel California’ klonk dan ook fantastisch, evenals ‘Some where over the rainbow’
We zongen ‘Hallelujah’, ‘Red is the Rose’, en het overbekende ‘Country roads’ tezamen met het orkest. Het is wat lastiger zingen, trager, maar een hele fijne gewaarwording om het eens met zo’n groot orkest te zingen.Wat is dan die bijna anderhalf uur snel voor bij.. een staande ovatie aan het einde…Als toegift nogmaals ‘Hallelujah’ nu met z’n allen…De kerk loopt langzaam leeg.. schouderklopjes, complimenten, felicitaties zelfs..
Even napraten in ‘De Dam’… alleen maar positieve geluiden..Mooi hoor… zo’n middagje Koor Bravour en Harmonieorkest ‘De Vriendschap’
Ook deze middag beitelen weer in de balk van ons schip..



